Bewise Inc. www.tool-tool.com Reference source from the internet.
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
|
|
| Xeral |
| Nome, símbolo, número |
Aluminio, Ao, 13 |
| Serie química |
Metais do bloque p |
| Grupo, período, bloque |
13, 3 , p |
| Densidade, dureza Mohs |
2702 kg/m³, 2,75 |
| Aparencia |
 Prateado
|
| Propiedades atómicas |
| Peso atómico |
26,981538 uma |
| Radio medio† |
125 pm |
| Radio atómico calculado |
118 pm |
| Radio covalente |
118 pm |
| Radio de Van der Waals |
Sen datos |
| Configuración electrónica |
[Ne]3s²3p¹ |
| Estados de oxidación (óxido) |
3 (anfótero) |
| Estrutura cristalina |
Cúbica centrada
nas caras
|
| Propiedades físicas |
| Estado da materia |
sólido |
| Punto de fusión |
933,47 K |
| Punto de ebulición |
2792 K |
| Entalpía de vaporización |
293,4 kJ/mol |
| Entalpía de fusión |
10,79 kJ/mol |
| Presión de vapor |
2,42x10-6 Pa a 577 K |
| Velocidade do son |
5100 m/s a 933 K |
| Información diversa |
| Electronegatividade |
1.61 (Pauling) |
| Calor específica |
900 J/(kgK) |
| Resistividade eléctrica a 20 ºC |
2,850/cm²/cm. |
| Condutividade eléctrica |
37,7x106/m ? |
| Módulo de elasticidade |
6.700 kg/mm² |
| Carga de ruptura |
de 16 a 20 kg/mm² |
| Condutividade térmica |
237 W/(mK) |
| Potenciais de ionización |
| 1º = 577,5 kJ/mol |
6º = 18379 kJ/mol |
| 2º = 1816,7 kJ/mol |
7º = 23326 kJ/mol |
| 3º = 2744,8 kJ/mol |
8º = 27465 kJ/mol |
| 4º = 11577 kJ/mol |
9º = 31853 kJ/mol |
| 5º = 14842 kJ/mol |
10º = 38473 kJ/mol |
| Isótopos máis estables |
|
|
| Valores no SI e en condicións normais
(0 ºC e 1 atm), salvo que se indique o contrario. †Calculado a partir de distintas lonxitudes de enlace covalente, metálico ou iónico.
|
O aluminio é o elemento químico, de símbolo Al e número atómico 13. Co 8,13 % é o elemento metálico máis abundante na codia terrestre.
A súa lixeireza, condutividade eléctrica, resistencia á corrosión e baixo punto fusión convérteno nun material idóneo para multitude de aplicacións, especialmente en aeronáutica. Así a todo, a elevada cantidade de enerxía necesaria para a súa obtención dificulta a súa maior utilización; dificultade que pode compensarse polo seu baixo custo de reciclado, a súa dilatada vida útil e a estabilidade do seu prezo.
[editar] Características principais
O aluminio é un metal lixeiro, brando pero resistente, de aspecto gris prateada. A súa densidade é aproximadamente un terzo da do aceiro ou do cobre. É moi maleable e dúctil e é apto para o mecanizado e a fundición. Debido á súa elevada calor de oxidación fórmase rapidamente ao aire unha fina capa superficial de óxido de aluminio (Alumina A o2Ou3)impermeable e adherente que detén o proceso de oxidación proporcionándolle resistencia á corrosión e durabilidade. Esta capa protectora pode ser ampliada por electrólise en presenza de oxalatos.
O aluminio ten características anfóteras. Isto significa que se disolve tanto en ácidos (formando sales de aluminio) como en bases fortes (formando aluminatos co anión [Ao(OH)4]- liberando hidróxeno.
A capa de óxido formada sobre o aluminio pódese disolver en ácido cítrico formando citrato de aluminio.
O principal e case único estado de oxidación do aluminio é III como é de esperar polos seus tres electróns na capa de valencia (Véxase metal pesado).
[editar] Aplicacións
Xa sexa considerando a cantidade ou o valor do metal empregado, o seu uso excede ao do calquera outro exceptuando o aceiro, e é un material importante en multitude de actividades económicas.
O aluminio puro é brando e fráxil, pero as súas aliaxes con pequenas cantidades de cobre, manganeso, silicio, magnesio e outros elementos presentan unha gran variedade de características adecuadas ás máis diversas aplicacións. Estas aliaxes constitúen o compoñente principal de multitude de compoñentes dos avións e foguetes, nos cales o peso é un factor crítico.
Cando se evapora aluminio no baleiro, forma un revestimento que reflicte tanto a luz visible como a infravermella; ademais a capa de óxido que se forma impide o deterioro do recubrimento, por esta razón empregouse para revestir os espellos de telescopios, en substitución da prata.
Dada a súa gran reactividade química, finamente pulverizado úsase como combustible sólido de foguetes e para aumentar a potencia de explosivos, como ánodo de sacrificio e en procesos de aluminotermia (termita) para a obtención de metais.
Outros usos do aluminio son:
- Transporte, como material estrutural en avións, automóbiles, tanques, superestruturas de buques, blindaxes, etc.
- Embalaxe; papel de aluminio, latas, tetrabriks, etc.
- Construción; fiestras, portas, perfís estruturais, etc.
- Bens de uso; utensilios de cociña, ferramentas, etc.
- Transmisión eléctrica. Aínda que a súa condutividade eléctrica é tan só o 60% da do cobre a súa maior lixeireza permite unha maior separación das torres de alta tensión, diminuíndo os custos da infraestrutura.
- Recipientes crioxénicos (ata -200 ºC, xa que non presenta temperatura de trancisión (dúctil a fráxil) como o aceiro, así a tenacidade do material é mellor a baixas temperaturas, calderería.
- Os sales de aluminio dos ácidos grasos (p. ex. o estearato de aluminio) forman parte da formulación do napalm.
- Os hidruros complexos de aluminio son reductores valurosos en síntese orgánica.
- Os haluros de aluminio teñen características de ácido Lewis e son utilizados como tales como catalizadores ou reactivos auxiliares.
- Os aluminosilicatos son unha clase importante de minerais. Forman parte das arxilas e son a base de moitas cerámicas. Aditivos
- de óxido de aluminio ou aluminosilicatos a vidros varían as características térmicas, mecánicas e ópticas dos vidiros.
- O corundo (A o2Ou3) é utilizado como abrassivo. Unhas variantes (rubí, zafiro) utilízanse na xoiería como pedras preciosas.
Aliaxes de aluminio: Duraluminio
Tanto en Grecia como en Roma empregábase o alume (do latín alūmen, -ĭnis, alume), un sal dobre de aluminio e potasio, en tintorería e astrinxente en medicina, uso aínda en vigor.
Xeralmente recoñécese a Friedrich Wöhler o illamento do aluminio en 1827. Aínda así, o metal foi obtido, impuro, dous anos antes polo físico e químico danés Hans Christian Ørsted.
En 1807, Humphrey Davy propuxo o nome aluminum para este metal aínda non descuberto, pero máis tarde decidiu cambialo por aluminium por coherencia coa maioría dos nomes de elementos, que usan o sufixo -ium. Deste derivaron os nomes actuais noutros idiomas; no entanto, nos EEUU co tempo se popularizou o uso da primeira forma, hoxe tamén admitida pola IUPAC aínda que prefire a outra.
[editar] Abundancia e obtención
Aínda que o aluminio é un material moi abundante na codia terrestre (8,1%) raramente se atopa libre. As súas aplicacións industriais son relativamente recentes, producíndose a escala industrial dende finais do século XIX. Cando foi descuberto atopouse que era extremadamente difícil a súa separación das rochas das que formaba parte, polo que durante un tempo foi considerado un metal precioso, máis caro có ouro; así a todo, coas melloras dos procesos os prezos baixaron continuamente ata colapsarse en 1889 tras descubrirse un método sinxelo de extracción do metal. Actualmente, un dos factores que estimula o seu uso é a estabilidade do seu prezo.
As primeiras sínteses do metal baseáronse na redución do cloruro de aluminio con potasio elemental. En 1859 Henri Sainte-Claire Deville publicou dúas melloras ao proceso de obtención ao substituír o potasio por sodio e o cloruro simple por dobre; posteriormente, a invención do proceso Hall-Héroult en 1886 abaratou o proceso de extracción do aluminio a partir do mineral, o que permitiu, xunto co proceso Bayer do mesmo ano, que se estendese o seu uso ata facerse común en multitude de aplicacións.
A recuperación do metal a partir da chatarra (reciclado) era unha práctica coñecida dende principios do século XX. É, así a todo, a partir dos 60 cando se xeneraliza, máis por razóns medioambientais que estritamente económicas.
O proceso ordinario de obtención do metal consta de dúas etapas, a obtención de alumina polo proceso Bayer a partir da bauxita, e posterior electrólise do óxido para obter o aluminio.
A elevada reactividade do aluminio impide extraelo da alumina mediante redución, sendo necesaria a electrólise do óxido, o que esixe á súa vez que este se atope en estado líquido. No entanto, a alumina ten un punto de fusión de 2000 ºC, excesivamente alta para acometer o proceso de forma económica polo que era disolta en criolita fundida, o que diminuía a temperatura ata os 1000ºC. Actualmente, a criolita substitúese cada vez máis pola ciolita un fluoruro artificial de aluminio, sodio e calcio.
O aluminio ten nove isótopos cuxas masas atómicas varían entre 23 e 30 uma. Tan só o Al-27, estable, e Al-26, radioactivo cunha vida media de 0,72×106 anos, atópanse na natureza. O Al-26 prodúcese na atmosfera ao ser bombardeado o argon con raios cósmicos e protóns. Os isótopos de aluminio teñen aplicación práctica na datación de sedimentos mariños, xeos glaciares, meteoritos, etc. A relación Al-26/Be-10 empregouse na análise de procesos de transporte, deposición, sedimentación e erosión a escalas de tempo de millóns de anos.
O Al-26 cosmoxénico aplicouse primeiro nos estudos da Lúa e os meteoritos. Estes últimos atópanse sometidos a un intenso bombardeo de raios cósmicos durante a súa viaxe espacial, producíndose unha cantidade significativa da Al-26. Tralo seu impacto contra a Terra, a atmosfera, que filtra os raios cósmicos, detén a produción da Al-26 permitindo determinar a data en que o meteorito caeu.
- Véxase Magnesio
[editar] Precaucións
O aluminio é un dos poucos elementos abundantes na natureza que parecen non ter ningunha función biolóxica beneficiosa. Algunhas persoas manifestan alerxia ao aluminio, sufrindo dermatite por contacto, e ata desordes dixestivas ao inxerir alimentos cociñados en recipientes de aluminio; para o resto de persoas, non se considera tan tóxico coma os metais pesados, aínda que existen evidencias de certa toxicidade se se consome en grandes cantidades. O uso de recipientes de aluminio non se atopou que carrexe problemas de saúde, estando estes relacionados co consumo de antiácidos ou antitranspirantes que conteñen aluminio. Suxeriuse que o aluminio pode estar relacionado co Alzheimer, aínda que a teoría foi refugada.
O aluminio non cambia as súas características químicas durante o reciclado. O proceso pódese repetir indefinidamente e os obxectos de aluminio pódense fabricar enteiramente con material reciclado. Moitos refugallos de aluminio como as latas pódense prensar doadamente, reducindo o seu volume e facilitando o seu almacenamento e transporte, as latas usadas de aluminio teñen o valor máis alto de tódolos residuos de envases e embalaxes, o cal é un incentivo para a súa recuperación.
Algúns beneficios do reciclaxe de aluminio son:
- Ao utilizar aluminio recuperado no proceso de fabricación de novos produtos existe un aforro de enerxía do 95% respecto de se utilizase materia curmá virxe (bauxita).
- O proceso de reciclado é normalmente doado, xa que os obxectos de aluminio refugados están compostos normalmente só de aluminio polo que non se require unha separación previa doutros materiais.
- Un residuo de aluminio é doado de manexar: é lixeiro, non se rompe, non arde e non se oxida, polo mesmo é tamén doado de transportar.
O aluminio é un material cotizado e rendible cun mercado importante a nivel mundial, polo que todo o aluminio recolleito ten garantido o seu reciclado.
A reciclaxe de aluminio produce beneficios xa que proporciona unha fonte de ingresos e ocupación para a man de obra non cualificada.
[editar] Accións emprendidas
Moitas persoas nos países en desenvolvemento se dedican á recolección de aluminio de refugallo, principalmente latas, polo que contribúen á reciclaxe deste metal. Outras persoas fano por conciencia ambiental; en moitas partes do mundo organizacións comunais, supermercados, escolas e tendas de tódolos tamaños contan cun programa de reciclaxe de aluminio.
Como exemplo temos que a empresa TOMRA LATASA de Chile mantén convenios de recolleita de envases en colexios e centros de recreación. Tamén dispuxo contedores especiais para que os consumidores dispoñan as latas baleiras nelas. Algúns destes contedores son máis sofisticados e contan cun dispositivo especial que esmaga as latas cando se dispoñen no contedor de modo de maximizar a súa capacidade.
BW Bewise Inc. Willy Chen willy@tool-tool.com bw@tool-tool.com www.tool-tool.com skype:willy_chen_bw mobile:0937-618-190 Head &Administration Office No.13,Shiang Shang 2nd St., West Chiu Taichung,Taiwan 40356 TEL:+886 4 24710048 / FAX:+886 4 2471 4839 N.Branch 5F,No.460,Fu Shin North Rd.,Taipei,Taiwan S.Branch No.24,Sec.1,Chia Pu East Rd.,Taipao City,Chiayi Hsien,Taiwan
Welcome to BW tool world! We are an experienced tool maker specialized in cutting tools. We focus on what you need and endeavor to research the best cutter to satisfy users’ demand. Our customers involve wide range of industries, like mold & die, aerospace, electronic, machinery, ,,,etc. We are professional expert in cutting field. We would like to solve every problem from you. Please feel free to contact us, it’s our pleasure to serve for you. BW product including: utting tool、aerospace tool .HSS Cutting tool、Carbide end mills、Carbide cutting tool、NAS Cutting tool、Carbide end mill、Aerospace cutting tool、Carbide drill、High speed steel、Milling cutter、Core drill、Taperd end mills、Metric end mills、Miniature end mills、Pilot reamer、Electronics cutter、Step drill、Metal cutting saw、Double margin drill、Gun barrel、Angle milling cutter、Carbide burrs、Carbide tipped cutter、Chamfering tool、IC card engraving cutter、Side cutter、NAS tool、DIN tool、Special tool、Metal slitting saws、Shell end mills、Side and face milling cutters、Side chip clearance saws、Long end mills、Stub roughing end mills、Dovetail milling cutters、Carbide slot drills、Carbide torus cutters、Angeled carbide end mills、Carbide torus cutters、Carbide ball-noseed slot drills、Mould cutter、Tool manufacturer.
Bewise Inc. www.tool-tool.com
