Na Galipedia, a wikipedia en galego.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Xeral | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nome, símbolo, número | Titanio, Ti, 22 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Serie química | Metais de transición | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Grupo, período, bloque | 4, 4, d | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Densidade, dureza Mohs | 4507 kg/m³, 6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Aparencia | Prateado 125px | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Propiedades atómicas | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Peso atómico | 47,867 uma | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Radio medio† | 140 pm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Radio atómico calculado | 176 pm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Radio covalente | 136 pm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Radio de Van der Waals | Sen información | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Configuración electrónica | [Ar]3d²4s² | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Estado de oxidación (óxido) | 4 (anfótero) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Estrutura cristalina | Hexagonal | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Propiedades físicas | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Estado da materia | Sólido | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Punto de fusión | 1941 K | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Punto de ebulición | 3560 K | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Entalpía de vaporización | 421 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Entalpía de fusión | 15,45 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Presión de vapor | 0,49 Pa a 1933 K | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Velocidade do son | 4140 m/s a 293,15 K | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Información diversa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Electronegatividade | 1,54 (Pauling) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Calor específica | 520 J/(kgK) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Condutividade eléctrica | 2,34 x 106/m ? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Condutividade térmica | 21,9 W/(mK) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Potenciais de ionización | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1º = 658,8 kJ/mol | 6º = 11533 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2º = 1309,8 kJ/mol | 7º = 13590 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3º = 2652,5 kJ/mol | 8º = 16440 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 4º = 4174,6 kJ/mol | 9º = 18530 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 5º = 9581 kJ/mol | 10º = 20833 kJ/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Isótopos máis estables | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Valores no SI e en condicións normais (0 ºC e 1 atm), salvo que se indique o contrario. †Calculado a partir de distintas lonxitudes de enlace covalente, metálico o iónico. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
O titanio é un elemento químico de número atómico 22 que se sitúa no grupo 4 da táboa periódica dos elementos e simbolízase como Ti.
É un metal de transición abundante na codia terrestre; atópase, en forma de óxido, na escoura de certos minerais de ferro e en cinzas de animais e plantas. O metal é de cor gris escura, de gran dureza, resistente á corrosión e de propiedades físicas parecidas ás do aceiro; úsase na fabricación de equipos para a industria química e, aliado co ferro e outros metais, emprégase na industria aeronáutica e aeroespacial.
[editar] Características principais
O titanio é un elemento metálico que presenta unha estrutura hexagonal compacta, é duro, refractario e bo condutor da electricidade e a calor. Presenta unha alta resistencia á corrosión (case tan resistente coma o platino) e cando está puro, tense un metal lixeiro, forte, brillante e branco metálico dunha relativa baixa densidade. Posúe moi boas propiedades mecánicas e ademais ten a vantaxe, fronte a outros metais de propiedades mecánicas similares, de que é relativamente lixeiro.
A resistencia á corrosión que presenta é debida ao fenómeno de pasivación que sofre (fórmase un óxido que o recobre). É resistente a temperatura ambiente ao ácido sulfúrico (H2SO4) diluído e ao ácido clorhídrico (HCl) diluído, así como a outros ácidos orgánicos; tamén é resistente ás bases, ata en quente. Así a todo pódese disolver en ácidos en quente. Así mesmo, disólvese ben en ácido fluorhídrico (HF), ou con fluoruros en ácidos. A temperaturas elevadas pode reaccionar doadamente co nitróxeno, o osíxeno, o hidróxeno, o boro e outros non metais.
[editar] Aplicacións
- Aproximadamente o 95% do titanio consómese como dióxido de titanio (TiO2), un pigmento branco permanente que se emprega en pinturas, papel e plásticos. Estas pinturas utilízanse en reflectores debido a que reflicten moi ben a radiación infravermella.
- Debido á súa forza, baixa densidade e o que pode soportar temperaturas relativamente altas, as aliaxes de titanio empréganse en avións e mísiles. Tamén se atopa en distintos produtos de consumo como: paus de golf, bicicletas, etcétera. O titanio alíase xeralmente con aluminio, ferro, manganeso, molibdeno e outros metais.
- Debido á súa gran resistencia á corrosión pódese aplicar en casos en que vai estar en contacto coa auga do mar, por exemplo, en aparellos ou hélices. Tamén se pode empregar en plantas desalinizadoras.
- Emprégase para obter pedras preciosas artificiais.
- O tetracloruro de titanio (TiCl4) úsase para irisar o vidro e debido a que en contacto co aire forma moito fume, emprégase para formar artificialmente pantallas de fume.
- Considérase que é fisioloxicamente inerte, polo que o metal emprégase en implantes de titanio, consistentes en parafusos de titanio puro que foron tratados superficialmente para mellorar a súa oseointegración; por exemplo, utilízase na cirurxía maxilofacial debido a estas boas propiedades. Tamén por ser inerte e ademais poder colorealo emprégase como material de "piercings".
- Tamén se empregaron láminas delgadas de titanio para recubrir algúns edificios, por exemplo o Museo Guggenheim de Bilbao.
- Algúns compostos de titanio poden ter aplicacións en tratamentos contra o cancro. Por exemplo, o cloruro de titanoceno no caso de tumores gastrointestinais e de mama.
[editar] Historia
O titanio (chamado así polos Titáns, fillos de Urano e Xea na mitoloxía grega) foi descuberto en Inglaterra por Willian Gregor en 1791, a partir do mineral coñecido como ilmenita (FeTiO3). Este elemento foi descuberto de novo anos máis tarde polo químico alemán Heinrich Klaproth, neste caso no mineral rutilo (TiO2) e foi el quen en 1795 lle deu o nome de titanio.
Matthew A. Hunter preparou por primeira vez titanio metálico puro (cunha pureza do 99.9%) quentando tetracloruro de titanio (TiCl4) con sodio a 700-800ºC nun reactor de aceiro.
O titanio como metal non se usou fóra do laboratorio ata que en 1946 William Justin Kroll desenvolveu un método para poder producilo comercialmente: mediante a redución do TiCl4 con magnesio, e este é o método utilizado hoxe en día (proceso de Kroll).
[editar] Abundancia e obtención
O titanio como metal non se atopa libre na natureza, pero é o noveno en abundancia na cortiza terrestre e está presente na maioría das rochas ígneas e sedimentos derivados delas. Atópase principalmente nos minerais anatasa (TiO2), brookita (TiO2), ilmenita (FeTiO3), leucoxeno, perovskita (CaTiO3), rutilo (TiO2) e titanita (CaTiSiO5); tamén como titanato e en moitas menas de ferro. Destes minerais, só a ilmenita, o leucoxeno e o rutilo teñen unha significativa importancia económica. Atópanse depósitos importantes en Australia, a rexión de Escandinavia, Estados Unidos e Malaisia.
O titanio metal prodúcese comercialmente mediante a redución de tetracloruro de titanio (TiCl4) con magnesio a uns 800ºC baixo atmosfera de argon (se non reaccionaría co osíxeno e o nitróxeno do aire); este proceso foi desenvolvido en 1946 por William Justin Kroll e séguese coñecendo como proceso de Kroll. Deste xeito obtense un produto poroso coñecido como esponxa de titanio que posteriormente se purifica e compacta para obter o produto comercial.
Con obxecto de paliar o gran consumo enerxético do proceso Kroll (da orde de 1,7 veces o requirido polo aluminio) atópanse en desenvolvemento procedementos de electrólise en sales fundidos (cloruros ou óxidos) que aínda non atoparon aplicación comercial.
Se é necesario obter titanio máis puro pódese empregar un método, só aplicable en pequenas cantidades (a escala de laboratorio) mediante o método de van Arkel-de Boer. Este método baséase na reacción de titanio con iodo a unha determinada temperatura para dar tetraioduro de titanio (TiI4) e a súa posterior descomposición a unha temperatura distinta para volver dar o metal.
[editar] Isótopos
Atópanse 5 isótopos estables na natureza: Ti-46, Ti-47, Ti-48, Ti-49 e Ti-50, sendo o Ti-48 o máis abundante (73,8%). Caracterizáronse 11 radioisótopos, sendo os máis estables o Ti-44, cunha vida media de 5,76 minutos e o Ti-52, de 1,7 minutos. Para o resto, as súas vidas medias son de menos de 33 segundos, e a maioría de menos de medio segundo.
O peso atómico dos isótopos vai dende 39,99 uma (Ti-40) ata 57,966 uma (Ti-58). O primeiro modo de decaemento antes do isótopo máis estable, o Ti-48, é a captura electrónica, mentres que logo deste é a desintegración beta. Os isótopos do elemento 21 (escandio) son os principais produtos de decaemento antes do Ti-48, mentres que despois son os isótopos do elemento 23 (vanadio).
[editar] Precaucións
O po metálico é pirofórico. Por outra banda, crese que os seus sales non son especialmente perigosos. Así a todo, os seus cloruros, como TiCl3 ou TiCl4, son considerados como corrosivos. O titanio ten tamén a tendencia a acumularse nos tecidos biolóxicos.
En principio, non se observa que xogue ningún papel biolóxico.
[editar] Ligazóns exteriores
BW Bewise Inc.
Welcome to BW tool world! We are an experienced tool maker specialized in cutting tools. We focus on what you need and endeavor to research the best cutter to satisfy users’ demand. Our customers involve wide range of industries, like mold & die, aerospace, electronic, machinery, etc. We are professional expert in cutting field. We would like to solve every problem from you. Please feel free to contact us, its our pleasure to serve for you. BW product including: cutting tool、aerospace tool .HSS Cutting tool、Carbide end mills、Carbide cutting tool、NAS Cutting tool、Carbide end mill、Aerospace cutting tool、Carbide drill、High speed steel、Milling cutter、Core drill、Tapered end mills、Metric end mills、Miniature end mills、Pilot reamer、Electronics cutter、Step drill、Metal cutting saw、Double margin drill、Gun barrel、Angle milling cutter、Carbide burrs、Carbide tipped cutter、Chamfering tool、IC card engraving cutter、Side cutter、NAS tool、DIN tool、Special tool、Metal slitting saws、Shell end mills、Side and face milling cutters、Side chip clearance saws、Long end mills、Stub roughing end mills、Dovetail milling cutters、Carbide slot drills、Carbide torus cutters、Angel carbide end mills、Carbide torus cutters、Carbide ball-nosed slot drills、Mould cutter、Tool manufacturer.
留言列表
